De roep om een referendum over het afstaan van soevereiniteit aan Brussel wordt steeds groter. De kiezer wil in zulke belangrijke zaken niet meer alleen invloed kunnen uitoefenen via een eenmalige stem tijdens de verkiezingen. Steeds meer mensen worden langzaam wakker en beseffen wat de plannen van Brussel voor gevolgen kunnen hebben en eisen medezeggenschap. Brussel kan bijvoorbeeld gaan eisen dat de hypotheekrenteaftrek, zorgtoeslagen en huurtoeslagen direct worden afgeschaft en pensioenen worden gekort zonder dat burgers daar nog kunnen tegen protesteren. Massale protesten waarbij druk wordt uitgeoefend op nationale politici, zoals onlangs tegen de inkomensafhankelijke zorgtoeslag, zullen in de toekomst niet meer mogelijk zijn als de macht bij Brussel ligt.
De roep om een referendum geeft aan dat burgers het gevoel hebben dat hun stem tijdens de verkiezingen niet meer voldoende is om invloed te kunnen uitoefenen op zulke verregaande beslissingen als het afstaan van de nationale soevereiniteit. Frustrerend is dat juist D66 als grootste voorstander van burgerlijke participatie via een referendum, nu juist tegen een referendum is als het om zulke ingrijpende beslissingen gaat als het afstaan van soevereiniteit. Dat roept veel vragen op bij burgers.
De tegenstanders van een referendum vinden dat zulke belangrijke beslissingen niet mogen worden bepaald door de onkundige kiezer. Hiermee wordt voorbijgegaan aan het feit dat juist de toenemende vraag om een referendum een teken is dat de kiezer betrokken wil worden bij besluitvorming, omdat getwijfeld wordt aan de kundigheid van politici. In IJsland is dit wel gebeurd en heeft de bevolking mogen meedenken en meeschrijven aan een nieuwe grondwet. Een referendum zou de politiek dwingen om zonder loze verkiezingsbeloften de burger eindelijk goed uitleg te geven over de voor-en nadelen van een groter en machtiger Europa.
Burgers krijgen steeds hetzelfde riedeltje van pro-Europese politici te horen over waarom een sterk Brussel goed voor ons zou zijn.Veel deskundigen komen ondertussen met argumenten en feiten die het tegendeel bewijzen, waarbij de realiteit dat de Europese economie in een neergaande spiraal terecht is gekomen doordat burgers kapot bezuinigd worden vanwege een streng begrotingsbeleid meer overtuigend lijkt.
De voor-en nadelen van een sterk Europa gaan de gemiddelde kennis van de burger te boven en zij moeten dus vertrouwen op de kundigheid en goede bedoelingen van de politiek. Dit vertrouwen is aan het verdwijnen, of dit nu terecht is of niet. Nederlanders hebben het gevoel dat hun politici niet zijn opgewassen tegen de druk en de macht van belangen van het grootkapitaal die haaks staan op die van de burger. We zien waar het keiharde beleid van Brussel toe heeft geleid. Grieken die in ernstige armoede vervallen en medische zorg moeten ontberen. Griekse grootmoeders die een behandeling tegen kanker moeten opgeven, omdat anders hun kleinkinderen steeds meer moeten ontberen. Gezinnen die weer bij hun ouders moeten gaan wonen, omdat er geen inkomen meer is. In Spanje raken steeds meer mensen hun woning kwijt, hele gezinnen komen op straat te staan en vervallen in diepe armoede en de helft van de jongeren is werkeloos en heeft geen enkel perspectief meer op een betere toekomst.
Wat burgers angstig maakt, is dat Brussel geen enkel mededogen toont voor de misère van Europese burgers. Dit gebrek aan mededogen kan ons in de toekomst dus ook overkomen. We zouden vertrouwen hebben gekregen als we hadden gezien dat Brussel de extreme armoede van deze slachtoffers van de crisis zou hebben verlicht en hulp zou hebben geboden via subsidies en basisvoorzieningen als recht op huisvesting en recht op medische zorg. Nu zijn het vooral kerkelijke instellingen die noodhulp moeten bieden. Daarbij zou het nog meer vertrouwen hebben gewekt als druk was uitgeoefend om de miljarden niet weg te halen bij de burgers, maar bij degenen die heel veel hebben verdiend aan de crisis (mede door subsidies uit Brussel). Dat geld is bij de elite terecht gekomen en naar belastingparadijzen weggesluisd. Als Europa echt het beste voor heeft met haar burgers, dan zullen ze dat meer moeten laten zien.
De verkiezingsuitslag werd geduid als een pro-Europese overwinning. Dit is nog maar de vraag, omdat mensen niet alleen vanwege Europa op partijen hebben gestemd. Veel mensen hebben puur strategisch gestemd of uit andere motieven dan Europa op een partij gestemd. Als de politiek zo overtuigd is van het pro-Europese element van de uitslag, waarom zou zij dan een referendum tegenhouden? Een referendum zou dan geen bedreiging hoeven te zijn voor de pro-Europese partijen. Zonder referendum over zulke ingrijpende veranderingen als het afstand doen van de nationale soevereiniteit staat de geloofwaardigheid van de democratie op het spel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten