'De 'totale' Europese Unie is een aanslag op de Nederlandse democratie'

OPINIE - Alfred Pijpers − 12/12/12, 17:21

BRON

De nu beraamde politieke unie is de grootste aanslag op de Nederlandse democratie sinds de Duitse tijd, schrijft Alfred Pijpers.

•  

  Vanwege de oorlog voelen de Duitsers zich nog altijd verplicht om soevereiniteit af te staan in Europa, en bakken met geld

'Europa kan de Britten missen als kiespijn', meent cultuurhistoricus Thomas von der Dunk in deze krant (Opinie & Debat, 6 december). Een tikje onheus tegenover de 700 duizend Engelse mannen die tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn bezweken in de Vlaamse modder, mede voor de bestwil van de Lage Landen. En tegenover Winston Churchill, die met 'blood, toil, tears and sweat' zijn land vrijwaarde van Duitse bezetting en zo de basis legde voor D-Day. Zonder deze Angelsaksische standvastigheid zaten we hier nog met de nazi's.

De bijdrage van Engeland aan de Europese samenwerking is veel positiever dan vaak wordt gedacht. Het land heeft, anders dan Frankrijk of Nederland, nooit een Europees verdrag getorpedeerd. De gevreesde Margaret Thatcher was samen met het Europese bedrijfsleven de drijvende kracht achter de voltooiing van de Europese interne markt en de ontmanteling van overheidsmonopolies. De Nederlandse economie heeft enorm geprofiteerd van deze 'neoliberale besmetting' zoals Von der Dunk dat noemt. Deregulering en privatisering zorgden voor groei en bepaalden mede het succes van achtereenvolgende kabinetten, de Paarse van PvdA-leider Wim Kok incluis.

Hervormingen
Daarnaast hamerden de Britten van meet af aan op hervormingen van het geldverslindende landbouwbeleid en op het kortwieken van de Europese begroting. Allemaal punten die inmiddels staand kabinetsbeleid zijn, zoals blijkt uit het zojuist gesloten regeerakkoord. Ook het principiële belang dat Engeland hecht aan de nationale grondslagen van de democratie wordt tegenwoordig openlijk uitgedragen in Den Haag. Frans Timmermans schreef in 2007, toen nog als staatssecretaris voor Europese Zaken, dat in een gezamenlijke Europese toekomst het 'politieke primaat' bij de lidstaten dient te liggen. Hopelijk houdt hij woord nu hij minister is geworden.

Anders dan Von der Dunk beweert, is niet een 'duizendtal bankiers uit de City' de voornaamste bron van de aanhoudende financiële crisis in Europa, maar de belabberde opzet van de muntunie. De onderhandelingen daarover in Maastricht noemde John Major (de opvolger van Thatcher) al een 'regendans'. Hadden we toen maar naar hem geluisterd, dan waren we nu niet opgezadeld met torenhoge schulden, oplopende werkloosheid en leegstand. En beschikten we nog over de nationale instrumenten om een crisis te bestrijden.

Eigenzinnigheid
De Britse eigenzinnigheid kunnen we goed gebruiken nu de financiële crisis wordt aangewend voor het beramen van een soort federale staatsgreep. De voorzitter van de Europese Raad, Herman Van Rompuy, heeft in juni een plan gepresenteerd met vergaande voorstellen tot economische, monetaire en politieke integratie in de EU. Ze worden tijdens de Europese top op 13 en 14 december besproken. Op weg naar een 'totale Unie', zo typeert Marc Peeperkorn deze voornemens (Economie, 7 december).

Als deze plannen doorgaan, krijgt Brussel op den duur veel meer macht over de omvang en inrichting van de rijksbegroting - de hoeksteen van de nationale democratie - en over de keuzen die wij maken op het gebied van zorg, volkshuisvesting, werkgelegenheid of sociale zekerheid. Van Rompuy zelf rept van een 'kwalitatieve sprong naar een budgettaire unie', en erkent dat het hier gaat om zaken die 'diep ingrijpen in het dagelijkse leven van de burgers'.

Schadelijk
Zo'n politieke unie is voor ons land bijzonder schadelijk. De meerderheid van de EU-lidstaten is in bestuurlijk, economisch, democratisch en justitieel opzicht zwakker dan Nederland, zo blijkt uit allerlei onderzoek. Die gaan dus de lakens uitdelen.

Ook de leden van het Europees Parlement, met amper 4 procent Nederlanders, vertegenwoordigen in meerderheid volkeren die door de bank genomen corrupter, frauduleuzer, minder democratisch en armer zijn dan wijzelf. Waarom zouden wij ons economisch en maatschappelijk lot in hun handen leggen? Omdat we anders weer oorlog krijgen, zoals de federale onheilsprofeten ons willen laten geloven? De kabinetsformatie wordt in de toekomst een wassen neus.

Een regeerakkoord gaat dan eerst naar anonieme toezichthouders in Brussel of naar het Europees Parlement, dat geen flauwe notie heeft van Nederlandse tradities op gebieden als bijstand, onderwijs of zorg. Zo'n politieke unie is een aanslag op de Nederlandse democratie, ongetwijfeld de grootste sinds de Duitse tijd.

Duitsland
Het tweede kabinet-Rutte heeft gelukkig afwijzend op een deel van deze plannen gereageerd in zijn brief aan de Kamer van 30 november. Het heeft 'ernstige bedenkingen' bij een aparte begroting voor de eurozone, en 'wil niet dat de totale afdrachten aan Europa verder stijgen'. Maar Den Haag kan de plannen niet in zijn eentje tegenhouden. Daarvoor is Duitsland nodig. Dat land heeft vergelijkbare bedenkingen als Nederland, maar Angela Merkel durft uit angst voor de spoken uit het verleden niet te breken met de federale koers. Zeker niet met de Bondsdagverkiezingen in aantocht, die volgend najaar plaatsvinden. Haar opponent, SPD-leider Peer Steinbrück, zit trouwens op precies dezelfde lijn. Vanwege de oorlog voelen de Duitsers zich nog altijd verplicht om soevereiniteit af te staan in Europa, en bakken met geld.

Onzin
Samen met Londen zou de Nederlandse regering onze Duitse vrienden ervan moeten overtuigen dat dit onzin is. De gestage overdracht van solide Duitse bevoegdheden naar zwakke Europese instellingen is in niemands belang. De les uit de Tweede Wereldoorlog kan niet zijn dat Europa 'onomkeerbaar' verder bouwt aan een gammel monetair en politiek project, dat de bijl zet aan de wortels van de parlementaire democratie. We kunnen Engeland dus helemaal niet missen. Integendeel, we hebben dit land weer broodnodig als bondgenoot tegen een nieuwe lichting Europese overheersers. Net zoals in de vorige eeuw.