Hoewel de affaire Joris Demmink jarenlang succesvol onder de pet
gehouden is, lijkt met de hulp van de Verenigde Staten de doofpot nu
toch open te breken. Dat is verheugend.
Toch blijft het de vraag hoe het nu verder moet. Voor een ordelijke
berechting van Demmink moet er immers eerst een goed onderzoek komen op
grond waarvan hem officieel de feiten ten laste kunnen worden gelegd.
Het eerdere beperkte onderzoek valt niet serieus te nemen. Onderzoeker
Wim Dankbaar drijft er terecht de spot mee op zijn weblog. Dat neemt allemaal niet weg dat minister Opstelten van Justitie het kan aangrijpen om zijn topambtenaar mee af te dekken.
Opzettelijke desinformatie
Staatssecretaris Teeven weet van de hoed en de rand, maar durft kennelijk niet meer, zoals op de hoorzitting in Washington werd gesuggereerd. Daarmee zit de zaak politiek helemaal dicht. Blijkbaar zijn er te veel Haagse reputaties mee gemoeid. In elk geval die van de drie ministers van Justitie die Joris Demmink structureel gedekt hebben: Donner, Hirsch Ballin en Opstelten. Hirsch Ballin verkondigde onlangs in Vrij Nederland nog de officiële leugen over Demmink: dat die niet in Turkije geweest kan zijn ten tijde van de vermeende kinderverkrachtingen. Dat is opzettelijke desinformatie, en Hirsch Ballin wéét dat. De Amerikaanse mensenrechtenorganisatie die zich inzet voor de arrestatie van Demmink spreekt sinds gisteren al van een "samenzwering van de Nederlandse autoriteiten" om Demmink te redden. Obstructie van de rechtsgang dus. Het zal je als land maar gezegd worden.
Surrealistisch
Dat de Tweede Kamer niet over veel moed beschikt in deze langslepende zaak weten we al. Maar de internationale druk, nu nog vanuit beperkte hoek, zal zich waarschijnlijk snel verbreden. Het is surrealistisch dat een land als Nederland jaar in jaar uit een topman van Justitie heeft gehandhaafd en zelfs nu nog onnozel blijft doen, terwijl de zware beschuldigingen van pedofilie tegen hem inmiddels al via een prestigieus forum als het Amerikaanse congres worden ingebracht. De Nederlandse media hebben met die onnozelheid voor het overgrote deel meegespeeld en doen dat nog. NRC Handelsblad presteerde het onlangs te berichten over Demminks stappen tegen het AD, maar daarbij met geen woord te reppen van de hoorzitting in Washington. Wat wij als burgers kennelijk gewoon moeten vinden, valt aan buitenstaanders echter niet uit te leggen. Als de schijnwerper van de internationale opinie zich eenmaal op Joris Demmink gaat richten, zal Nederland door de bocht moeten. Dat is een kwestie van tijd.
Overeenkomst
In de duisternis van deze politieke en juridische doofpot is inmiddels een lichtpuntje: advocaat-generaal bij de Hoge Raad mr. Diederik Aben gaat een eigen onderzoek uitvoeren naar de veroordeling van de Turks-Koerdische zakenman Baybasin. Daarbij kan hij niet om Demmink heen.
Hüseyin Baybasin zit al sinds 1998 in een Nederlandse gevangenis. Volgens zijn advocate, mr. Adèle van der Plas, is zijn veroordeling tot levenslang wegens een reeks ernstige delicten (o.a. moord, drugshandel) het gevolg van een overeenkomst. Turkije zou de pedofiele activiteiten daar van Demmink gebruikt hebben om de Nederlandse justitie onder druk te houden en zo Baysbasin, een activist voor de Koerdische zaak, veroordeeld te krijgen. Turkije leverde de 'misdaden', Nederland zorgde voor zijn veroordeling tot levenslang. Het bewijs, vooral telefoontaps, werd voor de gelegenheid gefabriceerd. Deze aantijgingen zouden Demmink hoog zitten. "Hij kwam persoonlijk naar de gevangenis in Alphen aan de Rijn in 2007", aldus Baybasin, "om mij te intimideren en me ertoe te bewegen de beschuldigingen tegen hem in te trekken. Zulke dingen deed hij gewoonlijk om de misdaden toe te dekken die hij begaan heeft. Ik weigerde te doen wat hij me wilde laten doen. Hij is niet slechts een pedofiel; hij is een zieke gevaarlijke crimineel, bekleed met een hoge mate van officieel gezag."
'Seksschandalen'
Toegegeven, het klinkt gezocht en we hoeven ook Baybasin niet op zijn blauwe ogen te geloven. Alleen, wie diens herzieningsverzoek bij de Hoge Raad leest, merkt dat deze voorstelling van zaken steunt op een indrukwekkend aantal feiten, rapporten en getuigen. Laten we als voorbeeld alleen de Turkse oud-minister van Staat en Transport aan het woord, die destijds directeur van politie was in Istanboel. Necdet Menzir bevestigt de samenwerking tussen Nederland en Turkije tegen Baybasin. Demmink, destijds assistent van minister Winnie Sorgdrager van Justitie (D66, 1994-1998), kent hij als een nauw betrokkene: "Bekend was dat Demmink, wiens naam in Turkije in verband gebracht werd met seksschandalen, in de jaren 1995 tot 2000 met gebruikmaking van verschillende namen in Turkije is geweest", aldus Menzir. Zijn relaas stemt overeen met dat van tal van andere betrokkenen. Een en ander is in kaart gebracht door de Turkse onderzoeksjournalist Burhan Kazmali.
Niet de waarheid
Het is maar één aspect van de zaak, maar dat alleen al maakt het moeilijk voor te stellen, dat Demmink of de hem dekkende ministers de waarheid spreken als ze stellen dat hij in die periode überhaupt niet in Turkije is geweest.
Als de Tweede Kamer nu eerst eens in de parlementaire confrontatie met minister Opstelten vaststelt of Demmink schuldig zou kunnen zijn aan de kinderverkrachtingen in Turkije waarvan hij beschuldigd wordt, en daar in de jaren 1995-2000 wel degelijk kwam, zijn we al een hele stap verder. Dan is politiek vastgesteld wat zich aan iedereen haast vanzelf al opdringt: dat zowel Demmink zelf, als de hem dekkende ministers over dit wezenlijke onderdeel van de zaak systematisch en structureel niet de waarheid spreken. Waarom niet? Laat het recht eindelijk zijn loop krijgen. Maar ook een politiek en mediatiek zelfonderzoek lijkt dan onafwendbaar. Hoe kon het zover komen? Hoe is het mogelijk dat zo iets ernstigs zo lang zo fout kon gaan?
Staatssecretaris Teeven weet van de hoed en de rand, maar durft kennelijk niet meer, zoals op de hoorzitting in Washington werd gesuggereerd. Daarmee zit de zaak politiek helemaal dicht. Blijkbaar zijn er te veel Haagse reputaties mee gemoeid. In elk geval die van de drie ministers van Justitie die Joris Demmink structureel gedekt hebben: Donner, Hirsch Ballin en Opstelten. Hirsch Ballin verkondigde onlangs in Vrij Nederland nog de officiële leugen over Demmink: dat die niet in Turkije geweest kan zijn ten tijde van de vermeende kinderverkrachtingen. Dat is opzettelijke desinformatie, en Hirsch Ballin wéét dat. De Amerikaanse mensenrechtenorganisatie die zich inzet voor de arrestatie van Demmink spreekt sinds gisteren al van een "samenzwering van de Nederlandse autoriteiten" om Demmink te redden. Obstructie van de rechtsgang dus. Het zal je als land maar gezegd worden.
Surrealistisch
Dat de Tweede Kamer niet over veel moed beschikt in deze langslepende zaak weten we al. Maar de internationale druk, nu nog vanuit beperkte hoek, zal zich waarschijnlijk snel verbreden. Het is surrealistisch dat een land als Nederland jaar in jaar uit een topman van Justitie heeft gehandhaafd en zelfs nu nog onnozel blijft doen, terwijl de zware beschuldigingen van pedofilie tegen hem inmiddels al via een prestigieus forum als het Amerikaanse congres worden ingebracht. De Nederlandse media hebben met die onnozelheid voor het overgrote deel meegespeeld en doen dat nog. NRC Handelsblad presteerde het onlangs te berichten over Demminks stappen tegen het AD, maar daarbij met geen woord te reppen van de hoorzitting in Washington. Wat wij als burgers kennelijk gewoon moeten vinden, valt aan buitenstaanders echter niet uit te leggen. Als de schijnwerper van de internationale opinie zich eenmaal op Joris Demmink gaat richten, zal Nederland door de bocht moeten. Dat is een kwestie van tijd.
Overeenkomst
In de duisternis van deze politieke en juridische doofpot is inmiddels een lichtpuntje: advocaat-generaal bij de Hoge Raad mr. Diederik Aben gaat een eigen onderzoek uitvoeren naar de veroordeling van de Turks-Koerdische zakenman Baybasin. Daarbij kan hij niet om Demmink heen.
Hüseyin Baybasin zit al sinds 1998 in een Nederlandse gevangenis. Volgens zijn advocate, mr. Adèle van der Plas, is zijn veroordeling tot levenslang wegens een reeks ernstige delicten (o.a. moord, drugshandel) het gevolg van een overeenkomst. Turkije zou de pedofiele activiteiten daar van Demmink gebruikt hebben om de Nederlandse justitie onder druk te houden en zo Baysbasin, een activist voor de Koerdische zaak, veroordeeld te krijgen. Turkije leverde de 'misdaden', Nederland zorgde voor zijn veroordeling tot levenslang. Het bewijs, vooral telefoontaps, werd voor de gelegenheid gefabriceerd. Deze aantijgingen zouden Demmink hoog zitten. "Hij kwam persoonlijk naar de gevangenis in Alphen aan de Rijn in 2007", aldus Baybasin, "om mij te intimideren en me ertoe te bewegen de beschuldigingen tegen hem in te trekken. Zulke dingen deed hij gewoonlijk om de misdaden toe te dekken die hij begaan heeft. Ik weigerde te doen wat hij me wilde laten doen. Hij is niet slechts een pedofiel; hij is een zieke gevaarlijke crimineel, bekleed met een hoge mate van officieel gezag."
'Seksschandalen'
Toegegeven, het klinkt gezocht en we hoeven ook Baybasin niet op zijn blauwe ogen te geloven. Alleen, wie diens herzieningsverzoek bij de Hoge Raad leest, merkt dat deze voorstelling van zaken steunt op een indrukwekkend aantal feiten, rapporten en getuigen. Laten we als voorbeeld alleen de Turkse oud-minister van Staat en Transport aan het woord, die destijds directeur van politie was in Istanboel. Necdet Menzir bevestigt de samenwerking tussen Nederland en Turkije tegen Baybasin. Demmink, destijds assistent van minister Winnie Sorgdrager van Justitie (D66, 1994-1998), kent hij als een nauw betrokkene: "Bekend was dat Demmink, wiens naam in Turkije in verband gebracht werd met seksschandalen, in de jaren 1995 tot 2000 met gebruikmaking van verschillende namen in Turkije is geweest", aldus Menzir. Zijn relaas stemt overeen met dat van tal van andere betrokkenen. Een en ander is in kaart gebracht door de Turkse onderzoeksjournalist Burhan Kazmali.
Niet de waarheid
Het is maar één aspect van de zaak, maar dat alleen al maakt het moeilijk voor te stellen, dat Demmink of de hem dekkende ministers de waarheid spreken als ze stellen dat hij in die periode überhaupt niet in Turkije is geweest.
Als de Tweede Kamer nu eerst eens in de parlementaire confrontatie met minister Opstelten vaststelt of Demmink schuldig zou kunnen zijn aan de kinderverkrachtingen in Turkije waarvan hij beschuldigd wordt, en daar in de jaren 1995-2000 wel degelijk kwam, zijn we al een hele stap verder. Dan is politiek vastgesteld wat zich aan iedereen haast vanzelf al opdringt: dat zowel Demmink zelf, als de hem dekkende ministers over dit wezenlijke onderdeel van de zaak systematisch en structureel niet de waarheid spreken. Waarom niet? Laat het recht eindelijk zijn loop krijgen. Maar ook een politiek en mediatiek zelfonderzoek lijkt dan onafwendbaar. Hoe kon het zover komen? Hoe is het mogelijk dat zo iets ernstigs zo lang zo fout kon gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten