Waarom Demmink, Brouwer en Opstelten liegen

BRON RECHT IS KROM

Alle satire uit deel 1 terzijde, ga ik nu een beroep doen op het gezond verstand van de lezer. Stelt u zich even in de positie van Joris Demmink. U bent secretaris-generaal van justitie, een functie waarin onberispelijkheid en smetteloosheid het hoogste goed zijn.

Drie   jongens uit Turkije,  inmiddels volwassenen, doen zeer gedetailleerde aangiftes tegen u van pedofilie en sexueel misbruik, één van de meest weerzinwekkende misdrijven die er zijn. Deze jongens kennen elkaar niet. Bovendien is er een Turkse politieman die uitgebreid verklaard dat hij als hoofd beveiliging tijdens uw Turkse dienstreizen jongens van straat haalde om deze naar uw hotelkamer te brengen om u “gezelschap” te houden. Al deze aantijgingen  en meer worden bovendien gepubliceerd op een publiek toegankelijke, speciaal daarvoor opgerichte website  www.arrestdemmink.com

Stelt u zich verder voor dat dit allemaal niet waar is, dat het om één of andere onbegrijpelijke reden een samenzwering van verzinsels tegen uw persoon is. Hoe boos zou u zijn op de mensen die de leugens over u verspreiden? En bovenal: Wat zou u doen als u Joris Demmink was?
Ik kan niet voor u antwoorden, maar ik kan wel voor mezelf antwoord geven op die vragen:  Ik zou laaiend van woede zijn en ik zou de eerste zijn die de leugenaars aanklaagt voor smaad en laster en ze snel als mogelijk voor de rechter slepen.

Ik vermoed dat vele lezers hetzelfde zouden doen. Het is dus interessant om te bezien wat Joris Demmink zelf doet. Allereerst valt op dat hij de volgens hem liegende getuigen niet voor de rechter sleept. En dus zelf in feite verantwoordelijk blijft voor de aanhoudende verdenkingen tegen hem. Het is zelfs nog sterker: Hij doet er alles aan om te voorkomen  dat de getuigen voor de rechter komen. Er zijn zeer ten eerste sterke aanwijzingen dat hij de getuigen heeft bedreigd om hun aangiftes te laten intrekkken:

http://www.bs-foundation.nl/site/wp-content/media_en_files/2011/11/OM-onmachtig-prod-8-aangifte-Mustafa-Y.-25-mei-2010.pdf

Voor de rest gebruikt de organisatie waarvan Demmink het hoofd is,  een opmerkelijk cirkelredenering: De getuigen kunnen niet worden gehoord omdat er geen strafrechtelijke verdenking is.  Het is intelligentiebeledigend, want de getuigen kunnen nu juist de grondslag voor de strafrechtelijke verdediging geven. De vertaling is dus: Ik wil die getuigen niet horen, want dan ben ik de sjaak.
Stel even dat u de buurman zijn vrouw ziet doodslaan en de politie zegt: We kunnen u aangifte niet opnemen want er is geen strafrechtelijke verdenking.

Maar Demmink heeft wel een verweer. Hij zegt, via zijn advocaat, dat hij sinds 1986, dus tijdens de delicten niet in Turkije is geweest. An sich is dit al bij voorbaat ongeloofwaardig omdat hij tijdens de delicten Directeur Generaal Vreemdelingenzaken was en de meeste vreemdelingen uit Turkije komen. Maar het wordt nog ongeloofwaardiger omdat hij helemaal geen bewijs voor de bewering geeft. Hij doet niet eens een poging. Als de bewering waar is, zou hij dat meteen bewijzen, door middel van getuigen en de absentie van reisbescheiden in de archieven van het ministerie. Deze archieven zullen zijn bewering immers staven, als het waar is wat hij zegt. Het wordt nog sterker. Hij weigert zelfs inzage in die archieven. Het bewijs is er wel, maar de toegang ertoe ontzegt hij. Bij elke aanklager zouden in een normaal geval de alarmbellen oorverdovend rinkelen. Maar bij Demmink wordt het gewoon geaccepteerd.

Stelt u voor dat een moordverdachte tegen de rechter zegt: Ik was niet op de plaats delict. En de rechter vraagt: Kunt u dat bewijzen?  De verdachte antwoordt: Ja dat kan ik wel, maar dat doe ik niet. Zegt de rechter dan ook: Okay, ik geloof u op uw woord, u heeft bij deze een alibi. Vrijspraak!