De gevaren van kunstmatige zoetstoffen en suikervervangers

BRON:
http://jessevandervelde.com/de-gevaren-van-kunstmatige-zoetstoffen-en-suikervervangers/

We leven in een samenleving waar we allemaal gebukt gaan onder de druk dat we slank moeten zijn om ten volle geaccepteerd te worden, waar het ideaalbeeld bestaat uit modellen met maatje “geen vetrol te bekennen” en waar jaarlijks miljarden wordt verdiend aan wondermiddeltjes die de pondjes als sneeuw voor de zon zouden moeten laten verdwijnen.
Maar tegelijkertijd lijden we in diezelfde wereld massaal aan diabetes, obesitas en suikerverslaving en is overgewicht eerder regel dan uitzondering. Geldbeluste voedselproducenten spelen hier maar al te graag op in en doen dit door middel van suikerarme, maar boordevol chemische zoetstoffen, producten op de markt te brengen. Door hun uitgekiende marketing en onze onwetendheid tuinen we in hun valse beloften, met als gevolg dat we alleen maar dikker worden en de kans op andere ziektes aanzienlijk stijgt.

Hoe zoetstoffen je lichaam in de maling nemen

Om echt goed te begrijpen waarom kunstmatige zoetstoffen je juist doen aankomen in plaats van afvallen en diverse andere aandoeningen veroorzaakt, is het belangrijk te weten hoe de energieregeling in het lichaam functioneert. Hoog tijd voor een lesje Biologie dus.

Het lichaam heeft een zelfregulerend mechanisme, een soort van thermostaat die de energie-inhoud (calorieën) meet die het kan verwerven uit een maaltijd. Wanneer het lichaam genoeg energie binnen heeft gekregen, zenden de mond, maag, darmen en lever een seintje door naar de hersenen dat in alle energiebenodigdheden is voldaan. Het lichaam zet de calorieën om in hitte, waarna het als energie wordt gebruikt en verdampt. Vervolgens scheidt het zenuwstelsel hormonen af die de honger naar voedsel stillen. Dit teken van verzadigdheid is essentieel voor het welzijn, omdat zonder je dit mechanisme constant zou eten zonder je voldaan te voelen. Wanneer tijdens een bepaalde maaltijd niet wordt voldaan in de energiebehoefte, zal het lichaam je verleiden om tijdens de volgende maaltijd meer te eten. Op deze manier compenseert het zich voor het energietekort van de vorige maaltijd. Hetzelfde gebeurt wanneer het verteringsvermogen van het lichaam laag is en je niet genoeg energie bekomt uit het voedsel dat je eet.

Dit werkt ook zo in het tegenovergestelde geval: wanneer een maaltijd een hogere energie-inhoud heeft dan nodig, zal het lichaam een signaal doorgeven dat het bij de volgende maaltijd minder energie nodig heeft. Het lichaam streeft ernaar om energiedistributie in het lichaam zo gebalanceerd en normaal mogelijk te houden. Wanneer je het jezelf ontneemt voldoende te eten door het volgen van een dieet, onthoud je het lichaam de energie die het nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren en zal het lichaam door blijven seinen dat het dringend energie nodig heeft, wat zich uit in een zeurend hongergevoel. Wanneer je op deze behoefte ingaat en dit ritueel zich meermaals herhaalt leidt dit tot chronisch overeten, wat ervoor zorgt dat voedsel met een lage energie-inhoud in het darmkanaal wordt opgeslagen. Omdat het lichaam niet in staat is om dit voedsel naar behoren te verteren en absorberen, wordt het omgezet in lichaamsvet en afval, wat vervolgens het lymfe- en verteringsstelsel en de bloedsomloop verstopt.

Op dit moment gaat het lichaam over op hongersnoodstand; je verlangt naar eten, voornamelijk geraffineerde koolhydraten zoals suiker, chocolade, zoete drank, koffie, etcetera, wat je na nuttigen onmiddellijk energie verschaft. Deze voedingsmiddelen bevatten echter enkel “lege engergie” en laten enkel de bloedsuikerspiegel even stijgen. Na een korte tijd daalt deze bloedsuikerspiegel weer onder normale waarden, wat een depressief, chagrijnig en vermoeid gevoel kan uitlokken. Omdat we telkens weer een poging tot lijnen doen (door middel van een te lage calorie-inname, met als gevolg dat we een intense drang naar voedsel krijgen waarna overeten het gevolg is) houden we deze cyclus in stand en doen we er elke keer weer een schepje bovenop. Et violà; zie daar het jojo-effect.

Wanneer men suikers eet zorgt dit bijna direct voor energie; omdat suiker zich direct door de maagwand kan dringen duurt het maar zo’n drie tot vijf minuten voor het in de bloedsomloop terecht komt. Omdat deze bloedsuikerspiegel in balans moet blijven krijgt de pancreas een seintje dat het insuline moet afscheiden, wat ervoor zorgt dat suikers naar de cellen worden gevoerd om vervolgens gebruikt te worden als energie. De pancreas krijgt al een seintje wanneer de smaakpapillen op de tong de zoete smaak van suiker waarnemen.

Omdat kunstmatige zoetstoffen amper calorieën, dus energie, bevatten, behandelt het lichaam ze op dezelfde manier als wanneer je te weinig eet door middel van diëten. Het herkent de complete afwezigheid van potentiële energie en geeft een signaal af dat je een tekort aan energie hebt, wat resulteert in een verlangen naar meer voedsel. Daarnaast proeven de smaakpapillen geen verschil tussen suikers en zoetstoffen als aspartaam, surcalose en saccharine, waardoor de pancreas alsnog insuline afscheidt. De insuline treft echter niet de suiker aan waar het voor afgescheiden is, enkel loze eiwitverbindingen, waardoor het zoekend naar suiker door de bloedsomloop zwerft. Omdat het daar niet te vinden is, haalt de insuline suikers uit de bloedsomloop, wat de bloedsuikerspiegel doet dalen. Omdat dit gevaarlijk is zal er weer een seintje worden gestuurd met de boodschap dat er dringend suikers nodig zijn, wordt de drang naar het eten van suikers alleen maar groter, met de kans dat je er uiteindelijk weer voor zwicht.

Door deze manier van caloriebeperking bereik je in principe het tegenovergestelde effect van wat de bedoeling is; in plaats van de honger naar suikers te stillen met kunstmatige zoetstoffen, krijg je hier alleen nog maar meer trek in. Wanneer je deze drang probeert te onderdrukken met het eten/drinken van nog meer kunstmatige suikers, zal deze drang alleen maar sterker worden, met als uiteindelijke gevolg dat je jezelf compleet overeet. Uit onderzoek blijkt dat de behoefte aan suikerrijke producten zo’n negentig minuten kan duren na het drinken van vloeistof dat kunstmatige zoetstoffen bevat, zelfs wanneer bloedtesten normale waarden aangeven.

Een echt serieuze toestand ontstaat wanneer het lichaam constant kunstmatige zoetstoffen krijgt toegediend. Gezien deze zoetstoffen herhaalderlijk de smaakpapillen stimuleren, krijgen de hersenen en bijna constante drang naar eten te verwerken. Tegelijkertijd krijgt de lever de instructie van de hersenen om suikervoorraden op te slaan in plaats van ze vrij te maken voor energie, wat chronische vermoeidheid veroorzaakt. De pancreas, die ten onrechte aanneemt dat er zich suikers in de bloedbaan bevinden, realiseert zich uiteindelijk dat het voor de gek is gehouden, waardoor de secretie van insuline verminderd zal worden. Probleem opgelost zou je denken, maar niets is minder waar; op deze manier ontstaat een depressie.

Suiker staat bekend om de bevorderende werking die het heeft op de gemoedstoestand. Met behulp van serotonine bevordert suiker de afgifte van serotonine in het brein, ook wel de gelukkigheidsneurotransmitter genoemd. Wanneer er geen insuline meer vrij wordt gegeven, wordt er ook geen serotonine afgescheiden en dat heeft een effect op de geestelijke gemoedstoestand. De enige mogelijke oplossing hiervoor is, zoals je misschien wel kunt raden, het eten van hetgeen wat je juist probeerde te vermijden: suikers.

De gevolgen van kunstmatige zoetstoffen

Helaas houdt het niet op bij gewichtstoename en depressie, al zouden dat op zich redenen genoeg moeten zijn om het woordje “light” voorgoed uit uw keukenkastjes en koelkast te verbannen. De gevolgen van aspartaam en cohorten zijn desastreuzer dan fabrikanten doen geloven. Van onderstaande medische aandoeningen is uit onderzoeken gebleken dat zoetstoffen een bijdrage leveren aan;
Obesitas
Vergeetachtigheid
Duizeligheid
Geheugenverlies
Misselijkheid
Verhoogde aanmaak van insuline
PMS
Gewichtstoename
Paniekaanvallen
Epileptische aanvallen
Overstimulering van borstklieren, wat kan leiden tot borstkanker
Schade aan het zenuwstelsel
Migraine
Beroerte
Onvruchtbaarheid
Spasmen
Stekende pijnen
Gevoelloosheid in de benen
Krampen
ADD
ADHD
Parkinson
Alzheimer
Depressie
Fibromyalgie
Vermindering van zicht
Gastro-intestinale reacties
Bij zwangeren: vertraging van de mentale groei van de foetus

Zoet vergif: Aspartaam

Toen scheikundige James Schlatter per toeval de zoete smaak van aspartaam ontdekte terwijl hij werkte aan een medicijn voor maagzweer, besloot Searle (het bedrijf waarvoor hij destijds werkte) hier een slaatje uit te slaan, met miljarden winst als gevolg. Dit terwijl zij zelf al lang het bewijs in handen hadden dat het zoete stofje bij inname desastreuze gevaren met zich meebrengt voor het menselijk lichaam. De negatieve effecten van aspartaam op het lichaam werden geschrapt of verdoezeld in het uiteindelijke rapport, wat ter goedkeuring aan de Food and Drugs Administration (FDA) moest worden voorgelegd. Pas veel later nadat Searle goedkeuring kreeg, ontdekte de FDA dat resultaten als tumoren, beroertes, gaten in het brein en zelfs overlijden buiten beschouwing waren gelaten. Ondanks deze ontdekking is het de FDA nooit gelukt juridische stappen te ondernemen tegen Searle.

Aspartaam is een eiwit dat als gevolg van de metabolisme in het lichaam wordt omgezet in de aminozuren asparaginezuur en fenylalanine. Dit zijn opzich geen gevaarlijke stoffen gezien ze ook in natuurlijke voeding voorkomen. Echter, bij de afbraak van aspartaam komt methanol vrij, wat oxideert bij 30°C. Gezien ons innerlijk milieu omenabij de 37°C ligt, vindt oxidatie gegarandeerd plaats in het lichaam. Gevolgen hiervan: door de oxidatie zet methanol zich om in formaldehyde, wat zich weer omzet in mierenzuur (methaanzuur). Dit is erg gevaarlijk, gezien methanol de eigenschap heeft de hersenbarrière te kunnen doordringen, waarna de stof het zenuwstelsel kan betreden en invloed uit kan oefenen op de neurotransmitters en hersenfuncties, wat hersenschade als gevolg kan hebben. Aspartaam verandert de verhoudingen van aminozuren in het bloed, omdat de niveau’s van serotonine, tyrosine, dopamine, norepinephrine en adrenaline verlaagt of zelf bijna compleet doet verdwijnen. Daarnaast kan methanol blindheid veroorzaken en speelt formaldehyde een rol bij de ontwikkeling van kanker.

Aspartaam is vooral gevaarlijk voor diabetici. Het zorgt er namelijk voor dat de bloedsuikerspiegel zowel omhoog als omlaag schiet. Bij diabetici is de kans dat aspartaam door de hersenwand dringt nog groter, waarna het de neuronen aanvalt en voor serieuze hersenbeschadiging, beroertes, depressie, paniekaanvallen, ongecontroleerde woedeaanvallen en razernij kan zorgen.

Ook kinderen zijn niet veilig voor deze zoetstof: in het verleden werd aspartaaminname al vaker gelinkt aan verschillende neurologische afwijkingen. Daarnaast zijn kinderen met ADD en ADHD extra gevoelig aan aspartaam, gezien al duizenden kinderen die aan deze aandoening lijden door het elimineren van deze zoetstof veel van de bijwerkingen zijn kwijtgeraakt. In deze gevallen voorgeschreven medicijnen Ritalin en cohorten zijn vaak niet eens meer nodig.

Mensen die met de diagnose Systemische Lupus Erythematodes (SLE) zijn opgezadeld, moeten zeker uitkijken met het gebruik van aspartaam. Het irriteert de Lupus constant op zo’n graad dat het levensbedreigend kan zijn. Wanneer zij stoppen met het gebruik van deze zoetstof, verminderen of verdwijnen de symptomen vaak. Er zijn veel gevallen in het verleden geweest waar verloren zicht terugkeerde en gehoorverlies terug verbeterde.

Sucralose

Deze zoetstof, die de jaren ’90 zijn opkomst kende, is een chemische stof die 600 maal zoeter is dan suiker. Het is de enige niet-voedzame zoetstof die van suiker zelf is gemaakt. Ondanks dat het naar suiker smaakt, verteert het lichaam dit niet alszijnde suiker, waardoor het geen calorieën of koolhydraten bevat. Klinkt ideaal, wanneer je niet verder kijkt dan je neus lang is. Uit vele (op dieren uitgevoerde) onderzoeken blijkt dat het gebruik van sucralose gevaarlijke gevolgen met zich meebrengt, zoals:
Verminderde rode bloedcellen (een teken van bloedarmoede), met niveau’s boven 1,500 mg/kg/dag;
Verhoogde onvruchtbaarheid bij mannen vanwege het effect op de spermaproductie en de kwaliteit hiervan. Daarnaast hebben mannen bij inname van grote hoeveelheden sucralose een verhoogde kans op hersenbeschadiging;
Vergrote en verkalkte nieren;
Spontane miskramen bij bijna de helft van de geteste konijnen, vergeleken met geen enkele miskraam in de controlegroep;
Een overlijdenspercentage van 23 procent bij de met sucralose gevoedde konijnen, tegen zes procent in de controlegroep.

Ondanks dat sucralose niet wordt verteerd, wordt het wel opgenomen in het lichaam. Zo’n vijftien procent van de ingenomen sucralose wordt opgeslagen in het lichaam.

Voor het maken van sucralose is chloor nodig. Dit giftige gas heeft een tweezijdig effect: het kan redelijk gevaarlijk zijn of het kan levensbedreigend zijn. Gecombineerd met koolstof vormt het chloor-atoom in sucralose een covalente verbinding. Het resultaat hiervan is het dodelijke chlooralkaan. Om aan te geven hoe gevaarlijk dit is: sucralose werd per ongeluk ontdekt tijdens het maken van een nieuwe pesticide. Agent Orange, wat in de Vietnam oorlog werd gebruikt om de bomen te ontbladeren zodat de vijand zich niet langer in bosrijke omgeving kon verstoppen, is ook een chlooralkaan. Daarnaast zorgt het ervoor dat vergif in vet kan worden opgelost waardoor het natuurlijke verdedigingsmechanisme van het lichaam hulpeloos is. Sucralose is maar voor 25 procent oplosbaar in water, wat betekent dat drie kwart los door het lichaam zwerft. Hierdoor kan een verlaagd immuunsysteem ontstaan, een onregelmatige hartslag, een onrustig gevoel, kortademigheid, huiduitslag, hoofdpijn, lever- en nierschade, verkleining van de thymus (van belang voor het immuunsysteem), geboorteafwijkingen en zelfs kanker. Erger nog: het kan zelfs effect hebben op alle nakomenlingen gezien het invloed kan hebben op het DNA.

Saccharine

Saccharine is de oudste zoetstof, draait al mee sinds 1878 en staat onder controle sinds 1907. En dat is niet voor niets. Ook deze zoetstof werd per ongeluk ontdekt, door Ira Remsen en Constantin Fahlberg tijdens een onderzoek naar koolteerderivaten aan de John Hopkins University. Het is toegestaan als zoetstof en als ingrediënt voor hoestdrank. Saccharine zet zich niet om in glucose, maar wordt wel gemakkelijk geabsorbeerd en onveranderd uitgescheiden door de nieren. Ondanks dat deze zoetstof niet erg boosaardig klinkt, werd in een onderzoek uit de jaren ’60 op ratten vastgesteld dat er een verband bestaat tussen saccharine en blaaskanker. Desondanks wordt de zoetstof nog steeds toegestaan, omdat dit onderzoek niet voldoende is om het aan banden te leggen.

Tagatose

Tagatose is momenteel in opkomst en zal steeds meer als zoetstof op de markt verschijnen in light- en suikervrije producten. Een gevaarlijk neveneffect van de inname van tagatose is de aandoening hyperukemie, een stofwisselingsstoornis waarbij een extreem hoge urinezuurspiegel aanwezig is in het bloed. Sommige wetenschappers geloven dat hyperukemie de kans op een ischemische hartaandoening (bloedtoevoer naar de hartspier is onvoldoende) vergroot, en het is gelinkt aan lipideafwijkingen, hypertensie (te hoge bloeddruk), beroertes en pre-eclampsie (combinatie van een te hoge bloeddruk en eiwitverlies via urine). Zeker voor diabetici is dit gevaarlijk, omdat het de pancreas kan beschadigen (het orgaan dat insuline uitscheidt). Daarnaast kan door het hebben van teveel urinezuur in het lichaam, jicht ontstaan.

Onderzoeken

Sinds de opkomst van kunstmatige zoetstoffen en de uitbuiting hiervan door voedselproducenten is er veel onderzoek gedaan naar de effecten hiervan. Talloze onderzoeken tonen keer op keer aan dat deze suikervervangers van invloed zijn op de gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk:
Een onderzoek gepresenteerd op de jaarlijkse bijeenkomst van de American Society of Nephrology in San Diego geeft aan dat bij volwassen vrouwen die op zijn minst twee glazen light-frisdrank per dag drinken, de nierfunctie in een decennium met dertig procent daalt. Met deze resultaten wordt aangetoond dat kunstmatige zoetstoffen zoals aspartaam en sucralose de boosdoener zijn van de snelle aftakeling van de glomerulaire filtratiesnelheid in de nieren. Dr. Julie Lin van Brigham and Women’s Hospital in Boston en haar collega Dr. Gary Curhan voerden dit onderzoek uit.
In 2005 onderzochten Dr. Morando Soffritti van het de European Ramazzini Foundation of Oncology and Environmental Sciences en het Cesare Maltoni Cancer Research Center de link tussen aspartaam en verscheidene ziektes. Resultaat: een uitkomst die onafhankelijke wetenschappers al zo’n dertig jaar geleden voorspelden. En die is niet misselijk: tumoren, lymfomen (vergrote lymfelieren), leukemie, abnormale weefselvorming in verschillende organen, overgangscel-circanomen (vorm van kanker bij het urinesysteem), zenuwletsel, beroertes en vroegtijdig overlijden.
Uit een studie van de Perdue University blijkt dat ratten die een dieet volgen dat de kunstmatige zoetstof saccharine bevat, meer in gewicht toenamen dan de ratten die suikerrijk voedsel kregen. Dit onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Behavioral Neuroscience, editie van 10 februari 2008.
Een onderzoek, gepubliceerd in de januariuitgave van 2008 van de Journal of Toxicology and Environmental Health, onthulde dat sucralose de microflora in de darm verandert. Daarnaast remt het de omzetting van voedingsstoffen af.
Dr. Marie Savard, die de medische bijdrage van het ABC News verzorgt, kwam in haar loopbaan een studie tegen waar bij meer dan 18.000 mensen de kunstmatige zoetstoffen inname werd bijgehouden. Hieruit blijkt dat bij gezonde volwassenen die één glas light-drank per dag nuttigen, het risico op gezondheidsproblemen en spijsverteringsstoornissen stijgt met een verpletterende dertig tot veertig procent. Savard: “Het lichaam heeft een sterke reactie op alles wat je in je mond steekt. Het is veel meer dan alleen calorieën tellen”.

Zoete wraak

In een maatschappij die draait op kunstmatig gefabriceerde voedingsmiddelen, vergeten we vaak dat de natuur ons een gezond alternatiekan bieden. Een gedachte die fabrikanten maar al te graag buiten beschouwing laten, want daar valt voor hen geen miljardenwinst uit te halen. Moeder natuur heeft zelfs twee oplossingen voor onze zoete kauw:

Stevia

Deze natuurlijke zoetstof, gewonnen uit een plant die van nature voorkomt in subtropisch en tropisch Zuid- en Centraal-Amerika, wint de laatste jaren aan naamsbekendheid. Het is 300 keer zoeter dan suiker en er hoeven geen gevaarlijke chemische componenten aan worden toegevoegd om gebruik ervan mogelijk te maken. Het wordt al meer dan 1.500 jaar gebruikt in Zuid-Amerika alszijnde natuurlijke zoetstof, zonder gevaarlijke neveneffecten. Enkele feiten over stevia op een rijtje:
Bevat geen suiker en geen calorieën;
Heeft een antiverhittende werking;
Is voor honderd procent op natuurlijke wijze verkregen;
Heeft een hittestabiliteit tot 200°C;
Heeft geen fermenterende eigenschappen;
Het vermindert tandplaque en gaat tandbederf te lijf, wat gaatjes voorkomt;
Het is veilig voor diabetici gezien het het insulinehormoon niet omhoog drijft;
Het heeft antibacteriële, antivirale en antischimmel eigenschappen;
Verlaagt de bloeddruk bij mensen met hypertensie.

Er zijn meer dan honderd fytochemicaliën ontdekt in Stevia, en het is rijk aan terpenen en flavanoïden. Naast dat het al jaren geen schadelijke effecten heeft gehad mensen, is tijdens dierproeven ook niets gevaarlijks ontdekt aan het gebruik van stevia. Het voornaamste chemische component, stevioside, is niet giftig en heeft geen effect op vruchtbaarheid en op de celstructuur. Het is zowel in vloeibare als in poedervorm verkrijgbaar, voor nu voornamelijk nog in natuurvoedingswinkels. Daarnaast is er maar een klein beetje van nodig om een zoete smaak te bekomen.

In 1997 kwam de FDA in opspraak, omdat het nieuwsmagazine van CBS 60 Minutes de stichting beschuldigde van het opzettelijk niet goedkeuren van Stevia, omdat het daar van aspartaamfabrikanten voor betaald zou krijgen.

Xylitol

Xylitol is een suikersoort die weinig calorieën bevat en wordt gewonnen uit berkenschors, vezelrijke groenten en fruit. Xylitol komt van nature voor in het metabolisme van dieren, verscheidene planten en micro-organismen. Deze vertering vindt, en dat maakt het zo’n mooi product, plaats zonder de hulp van insuline.

Naast dat het geen risico’s voor de gezondheid oplevert, heeft het een gezondheidsbevorderende werking. Het geeft een boost aan het immuunsysteem, beschermt tegen het achteruitgaan van organen en helpt het tegen veroudering. Xylitol is een vijf-koolstofatomensuiker, wat betekent dat het een anti-microbiaal is (dit voorkomt de groei van bacteriën).

Xylitol is de suikervariant die in vele soorten kauwgom voorkomt. Dit is niet voor niets: het verhoogt de pH van tandplaque, wat de tijdsduur verlaagt dat tanden blootgesteld worden aan schadelijke zuren en het doodt bacteriën die anders gevaarlijk kunnen zijn voor de tanden. Uit onderzoek blijkt kauwgom met xylitol gaatjes helpt voorkomen. Daarnaast zou kauwgom met xylitol de kans op een middenoorontsteking bij kinderen met veertig procent verlagen, waardoor buisjes mogelijk niet gezet hoeven te worden. Het wordt regelmatig gebruikt in de strijd tegen oor- en sinusinfecties, allergieën en astma.

Ook heeft xylitol de eigenschap dat het de botdichtheid bevordert omdat het de absorptie van calcium in de darmen bevordert. Daar bovenop zorgt het vervangen van suikers voor xylitol ervoor dat de kans op polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS), cystes in de eierstokken, vleesbomen, endometriose, PMS, opvliegers, gewichtstoename en depressie vermindert.

Xylitol is goedgekeurd door de FDA in 1963 omdat het geen gevaarlijke stoffen bevat. Er kan wat diarree of darmkrampen optreden bij grote hoeveelheden tegelijkertijd, wat het verstandig maakt de inname van xylitol langzaam op te bouwen.

Het grootste probleem wat betreft xylitol is dat het giftig is voor honden, zelfs kleine hoeveelheden. Kijk daarom uit dat uw Max, Bo of Fifi hier niet bij kan.

Koop de zoetstof, dan koop je de ziekte

De gezondheidsrisico’s van kunstmatige zoetstoffen worden angstvallig achtergehouden door fabrikanten, uit angst voor winst- en gezichtsverlies. Want wie er nu bekend staan als het bedrijf dat ondanks alle gezondheidsrisico’s er toch voor kiest om over de rug van onwetende mensen winst te maken en hiermee schade berokkenen aan de gezondheid van velen? Kies daarom voor Stevia en Xylitol als zoetstof en geef hiermee een signaal naar de zoetstofproducenten dat je gezondheid belangrijker is dan hoeveel Ferrari’s zij voor de deuren van hun immense villa’s kunnen zetten.